چشمانت

بهشتی زیبا
منظره‌ای دل‌انگیز
نغمه‌ای دلنشین
افقی بی‌پایان
دریایی آرام
وسعتی سبز
رویایی همیشگی
و
جاودانگی

چشمانت

فکر و خیال

و در این فکر و خیالم که کدامین کوسه
می‌بلعد ماهی کوچک دریای امیدم را

خاطره

آه که لذت را در وجودت می‌دیدم
آنگاه که با شادی مرا می‌شکستی
و کاش تو را قناعتی به شکستن بود
تا خرد شدنم را به نظاره نمی‌نشستی
تا ناله قلبم را -در زیر پاهایت-
خش خشی شیرین نمی‌شنیدی
و خرده‌هایم را به آسانی
به دامان بی‌رحم باد نمی سپردی
هنوز هم آن خاطره را به یاد داری؟

غرق شدم

غرق شدم
در نهری از کلمات
در رودی از جملات
در دریایی از افکار
و در اقیانوسی از آرزوها
کاش در دنیای نگاهت غرق می‌شدم.

بی تو

نیمه شبان نظاره گر مهتابم
در کنار پنجره
با یادت
بی تو!

دريغ

چه فراخ است غمت!
اما دریغ
که چه تنگ است دلم!

زورق تنهایی

در کوچه های خیالم قدم می زنم
دلتنگم
درمانده
وامانده
گم گشتست این زورق تنهایی
در این دریای طوفانی
چشمها از برق کور
گوشها از رعد کر
می برد هر جا که می خواهد مرا

.

این شکسته زورق دل را
نیست هیچ ساحل امید
نیست حتا پارویی
در جستجوی بندری آرام
کجا را پويیدن می باید
در کدامین گوشهء این لامروت دریای بی پایان
هست مامنی آرام
کانجا اندازم بی هیچ هراس
سالخورده لنگر دل را